Rezystory (opory) sÄ to urzÄ dzenia elektryczne sĹuĹźÄ ce do ograniczania prÄ du w obwodach elektrycznych. Wykonany jest on zwykle z elementu przewodzÄ cego o wiÄkszej rezystywnoĹci niĹź przewody co powoduje ograniczanie pĹynÄ cego w obwodzie prÄ du. Rezystor jest elementem biernym, a w czasie przepĹywu prÄ du nastÄpuje na nim zamiana energii elektrycznej na cieplnÄ . ZwykĹe rezystory majÄ charakterystykÄ liniowÄ , co znaczy Ĺźe ich rezystancja nie zmienia siÄ w przypadku zmian napiÄcia na jego zaciskach. Natomiast w pewnych granicach moĹźe siÄ ona zmieniaÄ pod wpĹywem temperatury, im ona wyĹźsza tym rezystancja nieco roĹnie.
W pojazdach trakcyjnych stosuje siÄ rezystory na prÄ dy znamionowe dochodzÄ ce do 500 A, ktĂłre pracujÄ dorywczo i sÄ chĹodzone powietrzem. ChĹodzenie rezystorĂłw moĹźe odbywaÄ siÄ za pomocÄ wentylatorĂłw lub naturalnie przez pÄd powietrza przepĹywajÄ cego w czasie jazdy przez powierzchnie rezystorĂłw.
Rezystory pracujÄ zarĂłwno w obwodach wysokiego napiÄcia jak i w obwodach niskiego napiÄcia. Do pierwszej grupy rezystorĂłw naleĹźÄ przede wszystkim rezystory rozruchowe, ktĂłre ograniczajÄ prÄ d silnikĂłw trakcyjnych w czasie rozruchu. PracujÄ one dorywczo i sÄ chĹodzone powietrzem. W lokomotywach elektrycznych, gdzie prÄ dy rozruchowe dochodzÄ czasem do 700 A stosuje siÄ wentylatory, ktĂłre zasilane sÄ spadkiem napiÄcia na poszczegĂłlnych grupach rezystorĂłw, dziÄki temu chĹodzenie jest odpowiednie do potrzeb. W elektrycznych zespoĹach trakcyjnych prÄ dy rozruchowe nie przekraczajÄ 250 A i zwykle nie stosuje siÄ chĹodzenia poprzez wentylatory, natomiast rezystory umieszcza siÄ pod pudĹem wagonu i chĹodzone one sÄ w czasie jazdy pÄdem powietrza.
W obwodach wysokiego napiÄcia stosuje siÄ teĹź rezystory do ograniczania prÄ du rozruchu przetwornic wirujÄ cych oraz sprÄĹźarek, bocznikowania uzwojeĹ wzbudzenia silnikĂłw trakcyjnych, a takĹźe sĹuĹźÄ one jako posobnik do woltomierza napiÄcia sieci trakcyjnej.
Rezystory niskiego napiÄcia majÄ zastosowanie do ograniczania prÄ dĂłw rozruchowych silnikĂłw pomocniczych, w regulatorach napiÄcia, oraz wszÄdzie tam, gdzie istnieje potrzeba ograniczania prÄ du.
Budowa
Na powyĹźszym rysunku pokazana jest jedna sekcja rezystorĂłw rozruchowych. W zaleĹźnoĹci od stopnia rozbudowania ukĹadu rozruchowego w pojazdach trakcyjnych znajduje siÄ od kilku do kilkunastu sekcji. Blok rezystrowy pokazany na rysunku stosowany jest w elektrycznych zespoĹach trakcyjnych serii EN57. SkĹada siÄ on z konstrukcji wsporczych (3) poĹÄ czonych sworzniami (5), za pomocÄ Ĺrub (4). Na sworzniach za pomocÄ izolatorĂłw (7) umieszczone sÄ wsporniki (1) wykonane z materiaĹu izolacyjnego, na ktĂłre nawiniÄte sÄ taĹmy fechralowe tworzÄ ce segmenty (2). Izolowane wsporniki oraz izolatory stanowiÄ pierwszy stopieĹ izolacji i zapewniajÄ izolacjÄ miÄdzy segmentowÄ . Takich segmentĂłw w opisywanym bloku jest szeĹÄ. Segmenty te sÄ z tyĹu poĹÄ czone ze sobÄ mostkami (6), natomiast z przodu umieszczone sÄ zaciski. Blok ten podwiesza siÄ do sworznia podwieszeniowego (8), ktĂłry zawieszony jest w osiach izolatorĂłw drugiego stopnia izolacji (9). Izolatory te zawieszone sÄ do pudĹa wagonu.
Rezystory wykonane sÄ najczÄĹciej z taĹm Ĺźeliwnych lub fechralowych (stop Ĺźelaza, chromu i aluminium) nawiniÄtych na izolowanych sworzniach (porcelana, mikanit, steatyt) w ksztaĹcie zygzaka.
Wszystkie bloki rezystorĂłw rozruchowych poĹÄ czone sÄ odpowiednio ze sobÄ za pomocÄ przewodĂłw. W lokomotywach elektrycznych umieszczone sÄ one pod dachem, w pudle pojazdu w specjalnych szafach. W elektrycznych zespoĹach trakcyjnych bloki te umieszcza siÄ pod pudĹem wagonu silnikowego.
Jak juĹź wspomniaĹem rezystory w czasie pracy siÄ nagrzewajÄ i wymagajÄ chĹodzenia. PoniewaĹź w lokomotywach elektrycznych prÄ dy rozruchowe sÄ duĹźe wiÄksze wymaga to chĹodzenia wymuszonego - przez wentylatory. NajczÄĹciej wentylatory te zasilane sÄ spadkiem napiÄcia na odpowiednich sekcjach. W elektrycznych zespoĹach trakcyjnych wystarczy chĹodzenie naturalne, przez pÄd powstajÄ cego w czasie jazdy wiatru. Wobec tego sekcje umieszcza siÄ pod pudĹem wagonu silnikowego. Niestety metoda ta w czasie zimy nie sprawdza siÄ, poniewaĹź dochodzi czÄsto do duĹźych zanieczyszczeĹ Ĺniegiem i lodem co powoduje czÄste awarie.
Zastosowanie rezystorĂłw
Rezystory stosuje siÄ do ograniczania prÄ du silnikĂłw trakcyjnych w czasie rozruchu, w obwodzie silnika przetwornicy w elektrycznych pojazdach trakcyjnych, do bocznikowania uzwojeĹ wzbudzenia silnikĂłw trakcyjnych, oraz w spalinowych pojazdach trakcyjnych z przekĹadniÄ elektrycznÄ do regulacji wzbudzenia prÄ dnicy gĹĂłwnej i wzbudnicy. Rezystory sĹuĹźÄ takĹźe do kompensacji odciÄ Ĺźenia zestawĂłw koĹowych podczas rozruchu, gdy czÄĹÄ zestawĂłw koĹowych jest bardziej obciÄ Ĺźona. Polega to na tym, Ĺźe rezystor osĹabia pole wzbudzenia silnika, ktĂłry napÄdza mniej obciÄ Ĺźony zestaw koĹowy. DziÄki temu maleje ryzyko poĹlizgu.
OprĂłcz wyĹźej opisanych najwaĹźniejszych przypadkĂłw zastosowania rezystorĂłw stosuje siÄ je wszÄdzie tam, gdzie jest potrzeba ograniczenia prÄ du lub napiÄcia. Praktycznie stosowane sÄ w kaĹźdym obwodzie mniejsze lub wiÄksze rezystory.
Boczniki indukcyjne stosuje siÄ w obwodach, w ktĂłrych istnieje koniecznoĹÄ w pewnych przypadkach ograniczania prÄ du. Do takich obwodĂłw naleĹźy przede wszystkim obwĂłd osĹabienia pola silnikĂłw trakcyjnych. OsĹabienie pola stosuje siÄ w celu zwiÄkszenia prÄdkoĹci obrotowej silnikĂłw trakcyjnych poprzez wĹÄ czenie rĂłwnolegle do obwodu wzbudzenia rezystorĂłw osĹabienia pola. Jednak w czasie bocznikowania uzwojenia wzbudzenia zachodzÄ zjawiska, ktĂłre zachwiaĹyby rĂłwnowagÄ pracy obwodu gĹĂłwnego i dlatego istnieje koniecznoĹÄ stosowania bocznika indukcyjnego.
O stopniu osĹabienia pola decyduje stosunek rezystancji czynnej obwodu bocznikowania do rezystancji obwodu wzbudzenia. ObwĂłd wzbudzenia silnika posiada jednak pewnÄ indukcyjnoĹÄ, ktĂłra opóźnia ustalanie siÄ w nim prÄ du. JeĹli obwĂłd bocznikowania skĹadaĹby siÄ tylko z rezystorĂłw, to czas ustalania siÄ prÄ du w tym obwodzie byĹby krĂłtszy niĹź czas ustalania siÄ prÄ du w obwodzie wzbudzenia. SpowodowaĹoby to, Ĺźe chwilowo prÄ d w obwodzie wzbudzenia byĹby duĹźo mniejszy niĹź w obwodzie bocznikujÄ cym co sprawiĹoby, Ĺźe osĹabienie pola byĹoby chwilowo zbyt duĹźe, a przez obwĂłd bocznikujÄ cy popĹynÄ Ĺby bardzo duĹźy prÄ d mogÄ cy uszkodziÄ rezystory bocznikowania. DochodziĹoby rĂłwnieĹź do zachwiania rĂłwnowagi magnetycznej i pogorszenia komutacji, co objawiaĹoby siÄ powstawaniem ognia okrÄĹźnego na komutatorze. W zwiÄ zku z tym w obwodzie bocznikowania stosuje siÄ bocznik indukcyjny, ktĂłry posiada pewnÄ indukcyjnoĹÄ zbliĹźonÄ do indukcyjnoĹci obwodu wzbudzenia, co sprawia Ĺźe staĹe czasowe obu obwodĂłw sÄ podobne i prÄ dy ustalajÄ siÄ podobnie.
Bocznik indukcyjny skĹada siÄ z cienkich blach izolowanych, co zapobiega powstawaniu prÄ dĂłw wirowych w czasie ustalania siÄ prÄ du, na ktĂłre nawiniÄte jest uzwojenie miedziane. Blachy sÄ ze sobÄ ĹciĹniÄte za pomocÄ Ĺrub, a rdzeĹ posiada szczelinÄ powietrznÄ , co zapobiega szybkiemu nasyceniu. Blachy magnetyczne wykonywane sÄ czasem z domieszkÄ krzemu co zmniejsza straty magnetyczne.
Boczniki umieszcza siÄ w izolowanych skrzyniach, najczÄĹciej pod podwoziem pojazdu. Zwykle stosuje siÄ jeden bocznik na jednÄ parÄ silnikĂłw trakcyjnych.
O wpĹywie bocznikowania na pracÄ silnikĂłw moĹźna poczytaÄ tutaj.
Zastosowanie bocznikĂłw indukcyjnych
Boczniki indukcyjne stosuje siÄ w celu przeciwdziaĹania szybkim i szkodliwym zmianÄ prÄ du w czasie bocznikowania uzwojeĹ wzbudzenia. Bocznikowanie uzwojeĹ stosuje siÄ do zwiÄkszania prÄdkoĹci obrotowej pojazdĂłw oraz w celu kompensacji odciÄ Ĺźenia osi.